λίγα λόγια


Οι μπουάτ ξεκίνησαν στην πλάκα κάτω από την Ακρόπολη. Μπουάτ σημαίνει μικρό κουτί (στα γαλλικά), μικρές καρέκλες, χαμηλός φωτισμός, πάγκοι, σκαμνάκια, φλοκάτες και μαξιλάρια στο πάτωμα, με χαμηλό ήχο.

Η λιτότητα στο μεγαλείο της με μεγάλο περίσσευμα διάθεσης για συνεύρεσης και τραγούδι.

Η μπουάτ φιλοξένησε και γέννησε το ελληνικό νέο κύμα ένα πραγματικό φυτώριο νέων καλλιτεχνών και χώρος προβληματισμού. Χώρος διαμόρφωσης δημοκρατικών συνειδήσεων, ανθρωπιάς και αυθεντικότητας.

Στην μπουάτ πρέπει ο καλλιτέχνης να είναι απλός, οι θαμώνες κάθονται μισό μέτρο από τον τραγουδιστή. Ο τραγουδιστής πρέπει να είναι άμεσος και έτοιμος να αυτοσχεδιάσει. Όταν ο καλλιτέχνης μπορεί να βρει το κοινό στοιχείο που ενώνει 100 ανθρώπους τότε μπορεί να βρει, να απευθυνθεί και σε εκατό χιλιάδες ανθρώπους. Αυτό μαθαίνουμε στη μπουάτ, να βρίσκουμε το κοινό στοιχείο.

Έχει έρθει ώρα να ξαναθυμηθούμε, να μην πετάξουμε τον πυρήνα, την ουσία αυτής της αισθητικής. Σήμερα αν έχεις να πεις κάτι το λες σε στέκια, σε ομάδες, σε παρέες μέσα στην πόλη. Όλα αυτά συνδυάζονται στην μπουάτ.

Μισός αιώνας ιστορίας τραγούδια γυμνά , καμιά ωραιοποίηση, όλο αλήθεια.

Ο καλλιτέχνης πρέπει να τα καταφέρει με το τίποτα, με μία κιθάρα, ένα πιάνο. Όλα με μία αύρα ανεμελιάς και αθωότητας. Οι μπουάτ είναι κάτι σαν το ιερατείο του  καλού τραγουδιού.  Οι βραδιές στην μπουάτ είναι ένα είδος μουσικών λειτουργιών.

Το κίνημα των μπουάτ ανακόπτεται από την χούντα, αλλά η πολιτική του διάσταση εντείνεται. Γιατί οι μπουάτ υπήρξαν συνήθως, στέκια ανθρώπων δημοκρατικών τοποθετήσεων. Ο κόσμος αυτός όταν έγινε η δικτατορία συνέχιζε να πηγαίνει σε αυτούς τους χώρους. Πολλές φορές κάποιος από τους πελάτες αν παιζόταν κάποιο απαγορευμένο τραγούδι, φύλαγε τσίλιες στην πόρτα μήπως και έρθει η Ε.Σ.Α.

Σχεδόν πενήντα χρόνια... η μοναδική και πιο παλιά μπουάτ “Απανεμιά”, που από 1964 έχει φιλοξενήσει πολλούς από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς της ελληνικής μουσικής, γραφεί μια μοναδική ιστορία. Συνεχίζει και σήμερα να κρατά την μνήμη και την φλόγα του ελληνικού τραγουδιού ζωντανή, δίνοντας διαρκώς χώρο σε νέους καλλιτέχνες και πρωτοποριακές ιδέες, μέσα στην διαχρονική ατμόσφαιρα της μπουάτ. Η Απανεμιά σήμερα είναι ένας δημοφιλής χώρος ψυχαγωγίας κόντρα στους καιρούς, είναι μια όαση, ένας οίκος τέχνης, ένα κρυφό σχολειό. Στην οδό Θόλου 4, στην Πλάκα, κολλημένη στον βράχο της Ακρόπολης.

1 σχόλιο:

  1. Απανεμιά και ορθοστάτης των αισθήσεων, βράχος του Βράχου, των κα.ι.μών, Ακρόπολη των συνειδήσεων, καταφύγιο των χαμένων ποιητών ,κυματοθραύστη της νεόπλουτης εφήμερης κακοτεχνίας Απάνεμος παρε.ί.στικος,γλεντζές ο χρόνος της τέχνης, της αιωνιότητας. ...φυλλος ...μένος

    ΑπάντησηΔιαγραφή